Η επερχόμενη τραγωδία με το Grexit είναι πραγματικά μια ευρωπαϊκή φάρσα

13/12/2014

Του John Dizard

Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν συνιστά συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη. Έτσι μπορεί να γίνει το «άλλοθι» για τα «παραδοσιακά» κόμματα σε Ισπανία και Πορτογαλία και να «κρύψει» τα πραγματικά προβλήματα Γαλλίας και Ιταλίας.

H Ευρώπη καθίσταται ξανά ενδιαφέρουσα για τους κερδοσκόπους από τις ΗΠΑ. Αν παρακολουθήσουμε τα πρωτοσέλιδα τότε θα πρέπει να ευχαριστήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ για αυτό αλλά στην πραγματικότητα το 2015 θα είναι ευμετάβλητο ακόμα και χωρίς τις... «διασκεδαστικές» πολιτικές δηλώσεις του κόμματος.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί από τους ευρωσκεπτικιστές είναι πως μια αντιπαράθεση με την ελληνική κυβέρνηση ίσως αποδειχθεί κρίσιμη για το πολιτικό «διευθυντήριο» του ευρώ και ορισμένες από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.

Μια θυελλώδης ελληνική έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την επιβίωση της ζώνης σήμερα, όπως πραγματικά ήταν το 2011 και το 2012.

Ένα «Grexit», που θα μπορούσε να ξεκινήσει από κεφαλαιακούς ελέγχους, όρια στις αναλήψεις καταθέσεων και μεταφοράς χρημάτων εκτός Ελλάδος, ίσως οδηγούσε σε νέα πίεση των spreads στα ομόλογα περιφερειακών κρατών της ευρωζώνης, όπως επίσης και στα τραπεζικά κόστη χρηματοδότησης.

Τα συστημικά κόμματα σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις φωτογραφίες από διαδηλώσεις και ουρές στις τράπεζες για να «αποκρούσουν» τους αμφισβητίες. Παράλληλα αν δουν την Ελλάδα να τιμωρείται από τους Γερμανούς ψηφοφόρους τότε ίσως και να συμφωνήσουν με την αγορά κρατικών ομολόγων που θέλει η ΕΚΤ.

Παράλληλα μια ελληνική κρίση θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή από μεγαλύτερα προβλήματα όπως την ανικανότητα της γαλλικής κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης να παρουσιάσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και μια κυβέρνηση χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ θα αποσπούσε την προσοχή της αγοράς από το πρόβλημα του ιταλικού χρέους.

Για το πολιτικό διευθυντήριο της ευρωζώνης μια μικρή έκρηξη των spreads στις αρχές του 2015 - πριν από μια χρηματοδοτική κρίση στην Ελλάδα το Μάρτιο – θα ήταν ακόμη μια ευκαιρία να δημιουργήσει μια παγίδα για τις... «αρκούδες».

Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είναι ιδιαίτερα εχθρικοί προς τους αγγλοσάξονες κερδοσκόπους που χρησιμοποιούν το short selling και άλλες τεχνικές.

Οι σοβαροί macro επενδυτές βλέπουν ότι έρχεται η ώρα τους. Όπως το θέτει ένας εξ αυτών: Ας υποθέσουμε ότι θες να δανειστείς περιφερειακά ομόλογα ενόψει μια ελληνικής κρίσης. Πώς θα τα δανειστείς για να βγεις short; Αν επιχειρήσεις αγορές με μεγάλο όγκο τότε η εταιρία που στα δάνεισε, πχ μια ολλανδική ή γαλλική ασφαλιστική εταιρία, θα αποθαρρυνθεί από τις αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές.

Αν δανειστείς μέσω της αγοράς ή των παραγώγων τότε θα πιαστείς κατά το κλείσιμο της συναλλαγής, συμπληρώνει

Μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δοθεί σε πιθανές short θέσεις σε ελληνικά χρεόγραφα. Οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα κατηγορούσε τους κερδοσκόπους και τους συνωμότες για ένα πιθανό Grexit δίνοντας λαβή στους «ευρωκράτες» (eurocrats) να ελέγξουν τις συναλλαγές.

Οποιοσδήποτε έχει παρουσία στη ευρωζώνη πέρα από τα λογιστικά προβλήματα που θα έχει για το σορτάρισμα ομολόγων της περιφέρειας θα βρίσκεται θα υπό το βλέμμα των αρχών, που θα ελέγχουν σκληρά ενδείξεις παρατυπιών.

 Αν και δεν είμαι ο πρώτος που έχει αμφιβολίες για τα ελληνικά λογιστικά πρωτόκολλα, η χώρα φαίνεται να έχει πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον για την ώρα.

Οι δημοσιονομικές υποχρεώσεις της χώρας ανέρχονται στα 22,5 δις το 2015 και η πιο άμεση εκκρεμότητα είναι τα 2,5 δις ευρώ του Μαρτίου. Το περισσότερο από το αναδιαρθρωμένο χρέος πρέπει να αποπληρωθεί μετά το 2023.

Παράλληλα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει πολύ μικρή εξάρτηση από την ΕΚΤ για την ρευστότητά του. Παρά τα δημοσιεύματα τα χρέη της Ελλάδας δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη.

Αν αναζητάτε εκείνους που έχουν συμφέρον να πυροδοτήσουν μια νέα ελληνική κρίση μην ψάξετε στη Wall Street ή στο Citiyτου Λονδίνου. Καλύτερα αναζητήστε τους σε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη ή στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που είναι αντιμέτωπες με «λαϊκιστικές» απειλές.

Πηγή

Η πρωτότυπη δημοσίευση εδώ.